എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു എല്ലാത്തിനെയും
കാറ്റ്പിടിച്ച മരതലപ്പുകളെ ...
അന്തമില്ലാതെ പെയ്യുന്ന മേഘ മാലകളെ
അവയ്ക്ക് കൂട്ടിനെത്തുന്ന കൊള്ളിയനുകളെ
നിലയില്ലാത്ത വെള്ളക്കെട്ടുകളെ ...
എല്ലാത്തിനെയും പേടിച്ച കുട്ടിക്കാലം
ഇപ്പോള് കൊതിയാണ് ആ മഴയെ
കൊതി തീരെ കാണാന്
ആ മഴയില് നനയാന്,
ലൈല യോ ബന്ധു വോ ആരായാലും
ഒന്ന് കുളിര്ന്നു നനഞ്ഞു മഴയില് നടക്കാന്..
വേനല് ഇവിടെ താണ്ടവം ആടുമ്പോള്
മനം വല്ലാതെ കൊതിക്കുന്നു ഒരു തിരിച്ചു പോക്കിന്..
ഇപ്പോള് എനിക്കറിയാം അവള്ക്കെന്നോട്
പരിഭവമാണ് .. പണ്ട് ഞാന് അവള് ഓടിയകലാന് കാത്തിരുന്നെന്നു ...
Tuesday 25 May, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
നന്നായി.... തുടര്ന്നും എഴുതുക...
ReplyDeleteപ്രവാസിയായ ഞാനും കൊതിക്കുന്നു ഇപ്പോള് ഒരു മഴയ്ക്ക് വേണ്ടി...കാരണം പണ്ട് കോളേജില് പഠിക്കുമ്പോള് മഴയെ ഒരുപാട് ശപിച്ച്ചിട്ടുണ്ട് കാരണം കുടകൊണ്ടുപോകേണ്ടത് കൊണ്ട് .
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete'വേനല് ഇവിടെ താണ്ടവം ആടുമ്പോള്
ReplyDeleteമനം വല്ലാതെ കൊതിക്കുന്നു ഒരു തിരിച്ചു പോക്കിന്..
ഇപ്പോള് എനിക്കറിയാം അവള്ക്കെന്നോട്
പരിഭവമാണ് .. പണ്ട് ഞാന് അവള് ഓടിയകലാന് കാത്തിരുന്നെന്നു ... '
എങ്കിലും വൈകാതെ അവള് വരും ചേച്ചീ... എല്ലാ പരിഭവവും ഒരു ചാറ്റല് മഴയില് ഒഴുക്കി കളയാന്... :)
[താണ്ഡവം അല്ലേ ശരി? ]
ഓണാശംസകള്!
ഓണം മഴേല് കുതരാണ്ടിരുന്നാല് മതി...എന്തായാലും കവിത കൊള്ളാം...
ReplyDeleteമഴ ഒരു മനോഹരമായ ഓര്മ്മ....
ReplyDeleteമനസ്സില് അനുഭവങ്ങളുടെ...
വെളുത്ത പൂക്കളായി പടര്ന്നുകയറുന്ന മഴ!!!
നന്നായിരിക്കുന്നു!!
ആശംസകള്!!
വേനല് ഇവിടെ താണ്ടവം ആടുമ്പോള്
ReplyDeleteമനം വല്ലാതെ കൊതിക്കുന്നു ഒരു തിരിച്ചു പോക്കിന്..